مشکلات رفتاری در کودکان
مشکلات رفتاری در کودکان
تربیت و پرورش صحیح کودکان مهمترین وظیفه ای است که هر نفر پس از پذیرش نقش والدین باید انجام دهد. اما در حالی که ما معمولا بسیاری از رفتار های نا به هنجار کودکانمان، مانند شلوغی و شیطنت بیش از حد را به روند طبیعی رشد یا ذات و ژنتیک بچه نسبت می دهیم، ممکن است این مشکلات رفتاری ناشی از یک بیماری یا اختلال باشند.
البته مشکلات رفتاری کودکان تنها به شلوغی و شیطنت محدود نمی شود. بلکه گاهی اوقات زیادی سر به راه و خجالتی بودن هم می تواند نشانه ی مشکلات جدی باشد.
بنابراین سعی کنید بیشتر به فرزندتان و رفتارهایش دقت و توجه داشته باشید. داشتن اطلاعات حداقلی از زمینه ی برخی از عارضه ها و مشکلات رفتاری رایج در کودکان به شما کمک می کند تا راحتتر بتوانید وجود احتمالی هر گونه مشکل در کودک را تشخیص دهید.
سپس اگر احساس کردید ممکن است فرزند شما از اختلالی رنج ببرد، او را پیش یک روانشناس کودک ببرید تا مطمئن شوید رفتار های کودکتان ناشی از یک بیماری یا اختلال است.
اگر شما هم به عنوان والدین یک کودک، در قبال تربیت و برخورد صحیح با او احساس مسئولیت می کنید، بهتر است در ادامه همراه ما باشید تا با برخی از اختلالات معمول و راه های درمان مشکلات رفتاری در کودکان آشنا شوید. این اطلاعات به شما کمک می کنند راحتتر بتوانید وجود هرگونه مشکل احتمالی در فرزند خود را شناسایی کنید.
رایج ترین مشکلات رفتاری در کودکان
بزرگ کردن یک بچه کار سختی است، و بزرگ کردن کودکی که اصلا به حرف های شما گوش نمی دهد می تواند آنقدر سخت باشد که زندگی شما را مختل کند. اما تشخیص اینکه آیا رفتار های کودکتان فقط به خاطر این است که دارد بزرگ می شود، یا واقعا چیزی در این بین مشکل دارد، همیشه هم راحت نیست.
قهر و کج خلقی یک کودک 2 ساله الزاما به این معنی نیست که با آتوریته ی بزرگتر ها مشکلی دارد، و یک کودک در سنین مهد کودک که دوست ندارد یکجا بنشیند الزاما دچار اختلال کمبود توجه نیست. هنگامی که بحث از درک رفتار های کودکانمان به میان می آید متخصصان می گویند تا جایی که می توانید با دیدن هر رفتار نا به هنجار کودک برچسب بیماری روانی به او نزنید و فکر نکنید مشکل خاصی دارد.
اختلالات در کودکان چیست؟
متخصصان روانشناسی کودک دانشگاه آکسفورد و پیتسبورگ می گویند که استفاده از واژه ی ” اختلال” در مورد کودکان زیر 5 سال، باید با احتیاط صورت بگیرد. چراکه در بسیاری از موارد وقتی والدین قطعا باور دارند که کودکشان دچار یک اختلال است، در واقع اصلا اینطور نیست و بچه کاملا سالم، طبیعی و عادی است. این رفتار بزرگسالان به بچه برچسب بیماری می زند و از همان کودکان اثر بسیار بدی روی روحیه و شخصیت او می گذارد.
مشکلات رفتاری هر فرد در مهد کودک الزاما موجب بروز مشکل در آینده نمی شوند. همچنین مشکلات رفتاری هم حتما دلیلی بر وجود یک اختلال نیستند. در این برهه ی رشد سریع و تغییرات زیاد در رفتار های کودک (خردسالی)، تشخیص بیماری از رفتار های طبیعی مشکل است.
به این دلیل بهتر است برای کنترل و درمان مشکلات رفتاری و احساسی کودکان در گروه سنی خردسال، با احتیاط کامل عمل شود.
مشکلات رفتاری و اختلالات احساسی کودکان
خیلی کم پیش می آید که یک کودک زیر 5 سال به یک اختلال جدی دچار باشد. هرچند ممکن است در این سنین کودکان شروع به نشان دادن علائم و نشانه های مربوط به اختلالی را کنند که می تواند در آینده بروز پیدا کند. برخی از این علائم می توانند نشانی بر احتمل وجود اختلالات زیر باشند:
- اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD)
- (ODD)
- اختلال طیف اوتیسم (ASD)
- اختلال اضطراب
- افسردگی
- اختلال دوقطبی
- اختلالات یادگیری
- اختلالات رفتاری
احتمالا شما هم اسم بسیاری از این اختلالات را شنیده اید. سایر اختلالات ممکن است نادر تر باشند و معمولا خارج از مباحث مربوط به روانشناسی کودک استفاده نشوند.
مثلا ODD شامل پرخاش های عصبی می شود، این پرخاشگری ها معمولا نسبت به افرادی است که در جایگاه آتوریته یا مسئول قرار گرفته اند (مانند پدر و مادر و مربی مهد). اما تشخیص ODD به این امر بستگی دارند که این رفتار کودک به صورت مداوم حدود 6 ماه به طول بیانجامد و در زندگی روزانه ی عادی کودک خلل ایجاد کند.
در حالی که برای مثال اوتیسم در واقع مجموعه ای از اختلالاتی است که می تواند به روش های گوناگونی بر کودک اثر بگذارد. از جمله از نظر رفتاری، اجتماعی و شناختی. طیف اختلالات اوتیسم به عنوان اختلالاتی عصبی شناخته می شوند و بر خلاف سایر اختلالات رفتاری، علائم اوتیسم از دروان نوزادی خود را نشان می دهند. طبق آمار به دست آمده تقریبا از هر 68 نوزاد، یکی به اوتیسم مبتلا است.(مشکلات رفتاری در کودکان)
بهترین کلینیک روانشناسی کودک در تهران
بسیاری از این اختلالات که کودک خردسال شما تجربه می کند، مشکلات رفتاری و احساسی زودگذر و موقتی هستند. بسیاری از این مشکلات با گذشت زمان و صبر و حوصله و درک والدین خود به خود از بین می روند.
اما در برخی از موارد این اختلالات جدی و پایدار هستند و برای رفع آنها باید کودک را مرکز مشاوره کودک ببرید. در چنین مواقعی یک روانشناس کودک می تواند به بچه کمک کند تا خشمش را کنترل کند، یاد بگیرد چگونه با احساساتش کنار بیاید، و چگونه نیاز هایش را برآورده کند. به دلایل واضح بهتر است کودکان در این سن برای رفع این مشکلات از دارو استفاده نکنند.
بهترین روش برای بزرگ کردن کودکان
سبک رفتار والدین به ندرت بر اساس سرزنش کودکان به خاطر مشکلات رفتاریشان قرار می گیرد. و اگر شما به دنبال راهی هستید تا کاری کنید روابط درون خانواده تان بهبود یابند، این به خوبی نشان می دهد که حداقل شما عامل مشکلات رفتاری کودکتان نیستید. البته هنوز هم والدین نقش بسیار مهمی در درمان مشکلات رفتاری در کودکان دارند.(مشکلات رفتاری در کودکان)
در واقع درکل چهار نوع از سبک رفتاری والدین با کودکان وجود دارد. که یکی از آنها تاثیر گذار ترین سبک برای پرورش کودکان سالم و خوش رفتار است. انواع سبک رفتارهای والدین با کودک عبارتند از :
- والدین سلطه جو. قوانین خشک و نبودن هیچگونه سازگاری و هیچ گونه حق دخالت کودک.
- والدین دموکرات. در این سبک قوانین سفت و سختی وجود دارند اما والدین مشتاق هستند تا به حرف های کودکان گوش دهند و با آنها همکاری کنند. در این سبک دموکراسی نقش مهمتری از نقش دیکتاتوری صرف والدین دارد. قوانین هم با توافق همه وضع می شود.
- والدین آسان گیر. قوانین کمی وجود دارند و انتظارات کمی از کودک هست. تقریبا در چنین خانه هایی هیچ نظم و قاعده ای وجود ندارد و ولدین معمولا نقش دوست کودکان را بازی می کنند.
- والدینی که هیچ دخالتی نمی کنند. هیچ قانونی وجود ندارد و تعاملات بسیار کم است. روابط خانوادگی اعضای این خانوده اغلب ضعیف است و والدین معمولا کودکان را پس می زنند یا در تربیتشان غفلت و سهل انگاری می کنند.
سبک والدین دموکترات بهترین روش برای بزرگ کردن کودکانی شاد و خوش رفتار است. و از طرف دیگر والدینی که هیچ دخالتی ندارند معمولا بچه هایی پرورش می دهند که معمولا در رقابت های زندگی اعتماد به نفس بسیار پایینی دارند.
آنچه که از این سبک های رفتار والدین یاد می گیریم این است که کودکان به قوانین واضح و مشخص در کنار آگاهی از عواقب کارهایشان نیاز دارند، اما همچنین به والدینی احتیاج دارند که حاضر باشند به حرفهایشان گوش دهند و آنها را راهنمایی کنند.
